നെരിപ്പോട്‌

പിറന്നുവീണതും നെഞ്ചോടുചേര്‍‌ത്തുവെച്ചുകൊണ്ടോതി
ഇവളാണെന്‍ സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെയും
മുട്ടിലിഴഞ്ഞു നടക്കുമ്പോളാരോ എടുത്തുമ്മവെച്ചു

ഇവളെന്റെ തങ്കക്കുടമെന്നു ചൊല്ലി

ഉറയ്ക്കാത്ത കുഞ്ഞിക്കാലുകള്‍ പതറാതിരിക്കാന്‍
ചൂണ്ടുവിരലാരോ കടം തന്നു
ഒന്നാം പിറന്നാളിനൊരായിരം മുഖസ്തുതികള്‍
വട്ടമിട്ടു ചിലച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു

നാലാം വയസ്സിലെ നട്ടപ്രാന്തിന് അടിയുടെ
ചൂടറിഞ്ഞാദ്യമായ്
ശലഭങ്ങളെ തലോടിയും മഴത്തുമ്പികള്‍ക്കു കൂട്ടായും
കുസൃതിയായ് മറഞ്ഞു ദിനരാത്രങ്ങള്‍
ഋതുക്കളുടെ വരവിലെന്നോ നെറ്റിയിലണിഞ്ഞ ചാന്തിലൊരു
മഴത്തുള്ളി ചിലങ്ക കെട്ടിയാടി
മഞ്ഞള്‍ കലക്കിയ വെള്ളം തലയിലൊഴിക്കവേ
ആരോ പറഞ്ഞു നീ ഋതുമതിയെന്ന്‌

മഴവില്ലുനോക്കിയുറക്കേ ചിരിച്ചതും അകമുറിയില്‍
നിന്നൊരാജ്ഞ,ശബ്ദം താഴ്ത്തുക
കളിയ്ക്കാനിനിയവള്‍ വരില്ലെന്നോതി അകറ്റിനിര്‍‌ത്തി
പ്രിയപ്പെട്ട കളിക്കൂട്ടുകാരനെ
നിനയ്ക്കാത്ത മഴയില്‍ തുള്ളിച്ചാടിയതും ശകാരമുയര്‍‌ന്നു‌‌
കുട്ടിയല്ല നീ വളര്‍‌ന്നിരിക്കുന്നു
അധരങ്ങളില്‍ വിരിഞ്ഞ കള്ളച്ചിരിയിലൊളിച്ച പ്രണയം
കവിളില്‍ തിണര്‍‌ത്ത പാടായ് അവശേഷിച്ചു

മിഴികള്‍ താഴ്ത്തി പതുക്കെ നടക്കണം
പെണ്ണിനു സുരക്ഷിതമതത്രേ
വീണ്ടുമാരോ നെറ്റിയിലുമ്മവെച്ചോതി ഇനിയധികം
വൈകിച്ചുകൂടാ, സുന്ദരിയാണിവള്‍
മുറുമുറുപ്പുകള്‍ പതുങ്ങിയ ഇടവേളയ്ക്കുശേഷം മുന്നിലെത്തിയ ആഭരണങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം തീരുമാനവും മരവിച്ചു
കണ്ണാടിയിലെ പ്രതിബിംബം കോപിഷ്ഠയായി
നീയൊരു സ്ത്രീയാണ്, മറക്കരുത്‌

അന്നാദ്യമായി മറുവാക്കുചൊല്ലി
സ്ത്രീകള്‍ക്കെന്തിനു ഭയം?
അവള്‍ ഗര്‍‌ഭപാത്രം വഹിക്കുന്നു!!!
തലതാഴ്ത്തി തിരിച്ചു നടന്നു, നിശ്ശബ്ദമായ്‌

നിറദീപമായ് നിലകൊള്ളുമ്പോഴും
ബാല്യത്തിനും വിവാഹത്തിനുമിടയില്‍
വിലക്കപ്പെടുന്ന സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്
പുനര്‍‌ജന്മമുണ്ടോ ക്ഷണികമെങ്കിലും?