മസാലപുരാണം

“ഹോ, എന്റെ ഉറക്കം കഴിഞ്ഞു. ഞാനെണീക്കാ“
“നേരം വെളുക്കാന്‍ ഇനിയെത്രയുണ്ട്? “
“അഞ്ചു മണിക്കൂറേ ഉള്ളൂ”

എന്റെ മറുപടിയില്‍ അപ്പോഴത്തെ സമയം കാല്‍ക്കുലേറ്റ് ചെയ്യാതെ പ്രിയതമന്‍
വീണ്ടും ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു. ഹാളിലെ ക്ലോക്കില്‍ പന്ത്രണ്ടില്‍ കിടന്നുറങ്ങുന്ന
വലിയ സൂചിയെ ഓവര്‍ടേക്ക് ചെയ്ത് ചെറിയ സൂചി ഒന്നിലെത്തി .
ഈശ്വരാ അപ്പോ നട്ടപ്പാതിര ആണല്ലേ. ഭാഗ്യം ഒരു തെറി കുറഞ്ഞു കിട്ടി.

കുറച്ചെന്തൊക്കെയോ കുത്തിക്കുറിയ്ക്കുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്ത് വീണ്ടും ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു.ശരിയ്ക്കും നേരം വെളുത്തപ്പോ എണീക്കേം ചെയ്തു. കിച്ചണിലെ വേള്‍ഡ് വാര്‍ കഴിഞ്ഞ് വെറുതെയിരിക്കാനായി ധൃതിയില്‍ ബാല്‍ക്കണിയിലെത്തി.

“ഇവിടെയൊക്കെ ഇപ്പോ എല്ലാര്‍ടേം ജോലിയൊക്കെ പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കാ. എന്തേലും
കഷ്ടകാലത്തിന് ഇപ്പഴത്തെ പണി പോയാ വേറെ ജോലി നോക്കണ്ടെ”

കെട്ട്യോന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ ചോദ്യത്തിനു മുന്‍പില്‍ ഞാനൊന്നു കുണുങ്ങി

“വേണം”

“അപ്പോ ഞാനിത്തിരി വായിക്കട്ടെ ഈ പുസ്തകങ്ങളൊക്കെ. പുസ്തകം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാ
നമുക്ക് ആത്മീയമായൊരു ടച്ച് വേണം. അങ്ങനെയൊരു ടച്ച് വരണമെങ്കീ പുസ്തകം ഹൃദയത്തില്‍ ചേര്‍ത്തു വെയ്ക്കണം.” വല്ലാത്തൊരു ഗൌരവം ആ സ്വരത്തില്‍

ഇന്നലെ ഉറങ്ങുന്നതു വരെ യാതൊരു കുഴപ്പവുമില്ലായിരുന്നു. സംശയദൃഷ്ടിയോടെ ആ പറഞ്ഞതൊക്കെ ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചു കൊടുത്തു.

“അതുകൊണ്ട് ഞാനാ റൂമിലിരുന്നു വായിക്കാം. ഇവിടുന്ന് ശബ്ദം വരാതിരിക്കാന്‍ വാതിലും ചാരാം.”

പുസ്തകങ്ങളും കയ്യീപ്പിടിച്ച് റൂമിലേയ്ക്ക് പോകുന്ന കണവനെ ഒന്നിരുത്തി നോക്കി.എന്തേലുമാവട്ടെ, പഠിക്കനാണല്ലോ.

മണിക്കൂറുകള്‍ സലാം പറഞ്ഞ് പോയ്ക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. റൂമില്‍ നിന്നും യാതൊരനക്കവുമില്ല.
ഇച്ചിരി പേടിയോടെ മെല്ലെ ആ വാതില്‍ തുറന്നു. ജാവയുടെ പുസ്തകം നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ത്തുവെച്ച് കൊണ്ട് സുഖമായുറങ്ങുന്ന കാഴ്ച!

“അപ്പോ ഇതാണല്ലേ പുസ്തകത്തിന് ഹൃദയവുമായി ബന്ധം വേണമെന്നു പറയുന്നത്”
ഞെട്ടിയുണര്‍ന്ന കാന്തന്‍ എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാണ്‍ ഏറെ പണിപ്പെട്ടു.

കിട്ടിയ അവസരംചുമ്മാ കളയാന്‍ മനസ്സു വരാതെ ഞാന്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു.
“ എനിക്കിന്ന് ഹോട്ടലീന്നു മസാലദോശ വേണം”
“നിനക്ക് ഹോട്ടല്‍ ഫുഡ് ഇഷ്ടമല്ലെന്നല്ലേ പറഞ്ഞിരുന്നത്?”
“അതൊക്കെ ശരി തന്നെ. വീട്ടിലെ ഫുഡിന് ടിപ്പ് കൊടുക്കണ്ടല്ലോ. ബട്, മസാലദോശ കഴിക്കണേല്‍
ഹോട്ടലീന്നു തന്നെ കഴിക്കണം. ചെറുപ്പത്തിലേ ഞാനങ്ങനാ”

“അതെനിക്ക് മനസ്സിലായി. കോഴിക്കോട്ടെ സോപാനത്തിലും പാലക്കാട്ടെ അശോകഭവനിലും
പോയപ്പോ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യാതെ തന്നെ അവര്‍ മസലദോശ കൊണ്ടുവന്നപ്പഴേ നീയവിടത്തെ
സ്ഥിരം കുറ്റിയാണെന്നു മനസ്സിലായതാ. വേഗം പുറപ്പെട് , പോകാം”

ഒരു തമിഴ് ഹോട്ടലിന്റെ മുന്‍പില്‍ വണ്ടി പാര്‍ക്ക് ചെയ്ത് ഞങ്ങളിറങ്ങി.

ഡോറിനു മുന്‍പില്‍ ഞാനൊന്നു പരുങ്ങി. ഇത് പുള്ളണോ അതോ പുഷണോ? പുള്‍ എന്നു വെച്ചാ തള്ളലോ അതോ വലിയ്ക്കലോ? ഇന്നേവരെ എനിയ്ക്ക് കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍ തീരാത്ത രണ്ടു കാര്യമാണിത്.കാത്തുനില്‍ക്കാതെ കണവന്‍ തന്നെ ഡോര്‍ തുറന്നു. എന്നെ ഇത്രേം മനസ്സിലാക്കുന്ന ഒരു ഭര്‍ത്താവിനെ കിട്ടിയതില്‍ ഭയങ്കര അഭിമാനം തോന്നി.

പുഞ്ചിരിച്ചോണ്ട് വന്ന ഒരു പെണ്ണ്‌ ഞങ്ങളെ ഒരു ടേബിളിനരികിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയി. മെനുകാര്‍ഡെടുത്ത് ഞാനപ്പത്തന്നെ വായിക്കാനും തുടങ്ങി

“എടീ, നീയെന്നെ നാണം കെടുത്തോ?”
“എന്താ?, വേണേല്‍ കെടുത്താം”
“ഇപ്പോ സമയം എത്രയായി?”
“4.30 വൈകുന്നേരം”
“എന്നിട്ടെന്തിനാ ലഞ്ചിനുള്ള പേജ് വായിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്നെ?”

ചമ്മാതെ യാതൊരു വഴിയുമില്ലെന്നു എനിയ്ക്ക് മനസ്സിലായി.

വേയ്റ്ററോട് മസാലദോശ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്ത് ഞങ്ങള്‍ വേയ്റ്റ് ചെയ്തു.

അല്പസമയത്തിനുശേഷം ഒരു ചൈനീസ് പയ്യന്‍ മസാലദോശയും കൊണ്ട് വന്നു. പൂര്‍ണ്ണഗര്‍ഭിണിയെപ്പോലിരിക്കുന്ന അതിന്റെ വയറിനിട്ടു ഞാനൊരു കുത്തു കൊടുത്തു. പകരമായി ചൂടുള്ള പുക എന്റെ കയ്യിലേയ്ക്കടിച്ചു.ഒട്ടും താമസിയാതെ ചൂടുകൊണ്ട കൈ ഞാനെന്റെ വായിലേയ്ക്കും ഇട്ടു.

ഇതൊക്കെ കണ്ട് അന്തം വിട്ടിരുന്ന കാന്തന്‍ അപേക്ഷാസ്വരത്തില്‍ പതുക്കെ പറഞ്ഞു
“മോളെ ഇത് പാലക്കാടല്ല, അമേരിക്കയാ. കുറച്ച് ആക്രാന്തം കുറയ്ക്കാമൊ?”

കുറച്ചെങ്കിലും അനുസരിയ്ക്കുന്നത് വരാനിരിക്കുന്ന തീറ്റനിമിഷങ്ങള്‍ക്ക് നല്ലതാണെന്നു തോന്നി.

അപ്പോഴാണ് കാന്തന്‍ അവരുടെ ഒരു സുഹൃത്തിനെക്കണ്ടത്.

“ഞാനിപ്പോ വരാം. കഴിക്കാന്‍ വരട്ടെ, രണ്ടു സാധനം കൂടി വരാനുണ്ട് . എന്നിട്ട് കഴിച്ചാ മതീട്ടൊ”.

ആ രണ്ട് മസാലദോശയ്ക്കു മുന്‍പില്‍ ഞാനൊറ്റയ്ക്കിരുന്നു.കെട്ട്യോനും സുഹൃത്തും എന്തൊകെയൊ സംസാരിച്ചോണ്ട് കുറച്ചപ്പുറത്ത് നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്.

ചൈനീസ് വേയ്റ്റര്‍ വീണ്ടും വന്ന് എന്തോ മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചു പോയി. മസാലദോസയില്‍ കണ്ണുടയ്ക്കിയ ഞാന്‍ ഇത്തിരി ശ്രമപ്പെട്ട് ആ ഉടക്ക് തീര്‍ത്തപ്പോഴാ കണ്ടത്, പ്ലേറ്റിനരികില്‍ ഫോര്‍ക്കും നൈഫും ഇരിയ്ക്കുന്നു. ഓഹോ അപ്പൊ ഇതാണല്ലെ രണ്ടെണ്ണം കൂടി വരാനുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞത്.

ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചെങ്കിലും അത് പെട്ടന്നു തന്നെ സമാധിയായി. അയ്യോ, മസാലദോശ എങ്ങനാ കത്തീം മുള്ളും കൊണ്ട് കഴിക്കാ? ഇരട്ട പെറ്റ മക്കളെപ്പോലെ അവ രണ്ടും എന്നെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി.ഞാനത് രണ്ടുമെടുത്ത് കയ്യില്‍ പിടിച്ച് പരിസരമൊന്നുവീക്ഷിച്ചു.
കൌണ്ടറിലിരിക്കുന്ന പട്ടര് ഇടയ്ക്കിടെ നോക്കുന്നുണ്ട്.
എന്നാലും ഇതിത്തിരി കഷ്ട തന്ന്യാ, ഇവടൊക്കെ ഈ കുന്തങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ചേ കഴിക്കാവൂ എന്നു വല്ല നിയമോം ഉണ്ടോ? എന്നാല്‍ വിട്ടുകൊടുക്കാന്‍ ഞാനും തയ്യാറായില്ല.എന്നോടാ കളി എന്നും പറഞ്ഞ് ഞാനെന്റെ പണി ആരഭിച്ചു.

ഇത്തിരി നേരം കഴിഞ്ഞതും കണവനെത്തി.
“എങ്ങനുണ്ട് മസാലദോശ, കൊള്ളാമോ?”
“ഹും, ഇങ്ങനാണേല്‍ ഇച്ചിരി കൊള്ളും. അല്ല, കുറച്ചെങ്കിലും വിവരം വേണ്ടെ. ഇതൊക്കെ എങ്ങനാ ഈ കുന്തങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ച് കഴിക്കാ. ന്നാലും ഞാന്‍ ഇതുപയോഗിച്ച് കഴിച്ചു ട്ടൊ. ഇനി നാണം കെടുത്തി എന്നു പറയില്ലല്ലോ”

“അപ്പോ നീ നൈഫും ഫോര്‍ക്കും ഉപയോഗിച്ചാണോ ഇത് കഴിച്ചത്? കണവന്റെ ശബ്ദത്തില്‍ ഒരു ഞെട്ടല്‍.
“അതേ“.
ഫോര്‍ക്കിലെ ബാക്കിവന്ന ദോശക്കഷ്ണം അകത്താക്കി ഞാന്‍ തലയാട്ടി, അഭിമാനപുരസ്സരം.
“എടീ, ദോശ ആരും ഇതോണ്ട് കഴിക്കില്ല “
“ആഹാ, ഇപ്പ എനിയ്ക്കായോ കുറ്റം? രണ്ടെണ്ണം കൂടി വരാനുണ്ട്, വേയ്റ്റ് ചെയ്യ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ട്”
“അത് ദേ ഇതാ, അതെങ്ങനാ മസാലദോശയിലെ മസാല മാത്രം കൂട്ടീട്ടല്ലെ നീയത് കഴിക്കൂ“ മുന്നിലിരിക്കുന്ന സാമ്പാറും ചട്ണിയും എന്റെ മുന്നിലേയ്ക്ക് നീക്കിവെച്ചു കണവന്‍. മസാലദോശയും ഞാനും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹപ്രകടനത്തിനിടയില്‍ ആ രണ്ടെണ്ണത്തിനെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല.

അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു പോവുന്നതിനിടയില്‍ കൌണ്ടറിലിരിക്കുന്ന പട്ടരെ ഒന്നുകൂടി നോക്കി അയാള്‍ടെ നോട്ടം ഇങ്ങോട്ടു വീഴുന്നുണ്ട്. അല്പം ഗൌരവത്തോടെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന സാമ്പാറില്‍ ഫോര്‍ക്കൊന്നു മുക്കിയെടുത്തു പ്ലേറ്റില്‍ തന്നെ വെച്ചു.ഈ ടെക്നോളജിയെപ്പറ്റി കുത്തിയിരുന്ന് ആലോചിക്കട്ടെ പട്ടര്.

അവിടന്ന് തിരിക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ മിണ്ടാട്ടം മുട്ടിയുള്ള ഇരിപ്പില്‍ കാന്തനൊന്നു വാചാലനായി.
“നിന്റെ നാക്കെന്താ വല്ല ലാബിലേയ്ക്കു അയച്ചു കൊടുത്തോ? എന്തായാലും മസാലദോശ ഫോര്‍ക്കുപയോഗിച്ച് കഴിച്ചത് സമ്മതിക്കണം ”

കിട്ടിയ ഓപ്പര്‍ച്യൂണിറ്റി യാതൊരു അഹങ്കാരവുമില്ലാതെ കെട്ട്യോന്‍ എടുത്തുപയോഗിക്കുമ്പോള്‍ ഞാനാലോചിച്ചത് മറ്റൊന്നായിരുന്നു

ഫോര്‍ക്കുപയോഗിച്ച് മസാലദോശ കഴിക്കുമ്പോള്‍ നൈഫ് എന്തെടുക്കുകയായിരുന്നു?